|
|
It’s the most wonderful time of the year
It’s the most wonderful time of the year
Wanneer je in deze tijd de radio aan hebt staan dan hoor je dit vast wel eens voorbij komen. Er zijn radiozenders die vanaf deze week alleen maar kerstmuziek draaien en dat betekent dat er dus ook veel mensen zijn die deze muziek luisteren. Het is altijd een bijzondere tijd, de tijd dat we naar kerst toeleven. De mensen die ik spreek geven dat ook aan. Mooie herinneringen komen er dan soms naar boven van kerstoptredens met Lytse Krêft of met andere koren, mooie projecten met advent en kerst, lange tafels vol eten en gezelligheid.
De herinneringen die we hebben bij kerst zijn voor iedereen anders. Voor de één was en is het nog steeds inderdaad de mooiste tijd van het jaar. Maar ik kan me ook voorstellen dat het voor een ander minder mooi is. Mensen die die gezelligheid eerder als drukte ervaren en mensen die helemaal niet zoveel gezelligheid (meer) hebben. Mensen die veel alleen zijn.
Dan is het wel eens lastig deze tijd waarin er toch van je verwacht wordt dat je gezellig meedoet met alles. Ook daar mogen we wel even bij stil staan.
We leven met elkaar toe naar het feest van het licht in deze donkere dagen voor kerst. Dat licht schijnt voor iedereen, maar niet iedereen kan of wil het zien. Daar hebben we met elkaar als kerk zijnde ook een taak in. Ons licht te laten schijnen op die plaatsen waar het nog donker blijft.
In de kerstperiode is er in oorlogen vaak een staakt het vuren afgesproken. Zo zijn er verhalen bekend van soldaten die in de eerste wereldoorlog met de tegenstanders een potje gingen voetballen tijdens kerst. Er is dan even ruimte voor medemenselijkheid in een onmenselijke setting. Vrede op aarde kan er dan weer gezongen worden. Het zou mooi zijn wanneer we deze maand daarvoor gebruiken. Niet alleen de dagen van kerst, maar de hele maand. Onszelf voorbereiden op de komst van Jezus door de weg te gaan die Hij ook ging. De dingen te doen die Hij ook deed. Omzien naar je naaste, niet alleen dichtbij maar ook verder weg. Je niet laten leiden door vooroordelen, maar juist die persoon opzoeken die met de nek wordt aangekeken. Niet kijken naar wat ons zo verschillend maakt, maar kijken naar wat ons samen bindt. Niet altijd maar fel reageren op een ander, maar de ander de ruimte geven om zijn of haar verhaal te kunnen doen. Zo kunnen we meehelpen het licht een beetje meer te laten schijnen.
Michiel van Blanken
| terug
|
|
|
|
|
|