Vorige week woensdag zijn we met een groepje van 19 mensen naar Kampen geweest, om daar een deel van de doorgaande dienst omtrent het kerkasiel te vullen. Bij binnenkomst hing een kaart van Nederland met daarop spelden geprikt in de plaatsen waar de verschillende groepen vandaan kwamen die al een bijdrage hebben geleverd. Wij hebben er ook een speld geprikt van De Lege Geaen.

Een speldenprik wordt ook wel gebruikt door sportcommentatoren wanneer iemand de ander even laat voelen dat hij er is. Een wielrenner die een korte versnelling plaatst. Een voetballer die een bal op het doel schiet of een bokser die aftast hoe de verdediging van de tegenstander is. Een speldenprik is nog niet meteen een doelpunt, of een beslissende ontsnapping of een knockout. Nee, de wedstrijd is nog niet gespeeld. We zitten nog in het begin, maar af en toe wil je wel even laten voelen dat je er bent.

Heeft één zo’n speldenprik wel zin vraag je je dan af. Wat heb je eraan als je de wedstrijd er niet mee wint. Het lijkt op de discussie over de druppel op de gloeiende plaat. Heeft dat zin wordt er dan wel eens gezegd.

We voelen ons wel eens hopeloos door al het nieuws wat op ons afkomt en dan stellen we ook die vraag. Heeft het wel zin? En dat is een vraag die we ons ook moeten stellen, maar ik geloof inderdaad wel dat het zin heeft. Het geeft hoop. Het geeft de mensen die zich al zo lang inzetten hoop, het geeft de mensen om wie het gaat hoop en het geeft ook onszelf hoop. Iets doen is altijd beter dan niets doen.

Twee weken geleden las ik over dit kerkasiel iemand die waarschuwde dat we geen valse hoop mogen geven. Waarop een ander reageerde dat we minstens zo op onze hoede moeten zijn voor valse wanhoop, dat we niet mensen als hopeloos geval in de steek moeten laten. Daar kan ik me wel in vinden. We moeten juist die hoop ook een kans geven en niet alleen maar wanhopen. Wanneer we iets doen voor een ander, dan levert dat vaak ook iets op voor onszelf. We krijgen er een goed gevoel bij dat we toch iets kunnen doen. Dat geeft ons weer moed om door te gaan.
Het kerkasiel is geen wedstrijd, maar het vraagt wel om een lange adem van de mensen die het organiseren en van de mensen om wie het gaat, de familie voor wie ze het doen.

Één speldenprik haalt niet veel uit, maar wanneer je kijkt naar de kaart van Nederland en daarop honderden speldenprikken ziet, dan geeft dat al hoop, hoop dat er zoveel mensen zijn die zich inzetten voor een ander. Maar ook hoop dat iets wat heel klein lijkt en wat heel kein begint uiteindelijk heel groot kan worden en veel impact kan hebben.
Een vraag die ik daarbij aan jullie wil stellen: Waar kom jij voor in actie? Ik ben benieuwd.

Michiel van Blanken