Afgelopen zondag hadden we een mooie dienst in de zalen van der Leeuw. Een welkom thuis dienst. Na een periode van rondzwerven op verschillende plekken kwamen we weer thuis. We kwamen thuis in de kerk nadat we in de vakantie kerk vierden op de camping. We kwamen thuis na het vieren van vakantie op veel verschillende plekken over de wereld. We kwamen thuis bij elkaar. Het was een mooi samenzijn en dat riep toch ook wel weer vragen op.
Want het was goed zo samen te zijn, maar het knaagt ergens toch ook wel. Wij zaten daar samen en we praatten met elkaar over onze vakantie en we hadden het over waar God woont. En ondertussen gaat in de wereld om ons heen het geweld door. Ondertussen worden mensen bedreigd, zijn vrouwen onveilig op straat en gaan de oorlogen door. Sluiten we niet onze ogen voor dit alles wanneer we daar zo samen zitten met elkaar en het goed hebben? Die vraag werd gesteld na de dienst en ik snap de vraag en die vraag knaagt ook aan mij.

Het is de vraag van alle tijden, de vraag naar het kwaad in de wereld, maar ook naar de zin van het leven. Wat doet het ertoe dat wij hier samen komen terwijl in de wereld haat en geweld lijken te regeren. Iets doen voelt altijd beter dan niets doen. Het effect van wat we doen is niet altijd meetbaar, maar toch gaan we door. Neem bijvoorbeeld het kerkasiel. Ook daar lijkt iedere poging een druppel op een gloeiende plaat. Maar toch ervaren de mensen die eraan meewerken een goed gevoel. Het idee dat je toch, vanuit je geloof, kunt bijdragen aan een andere samenleving. En ook het idee dat er veel mensen zijn zoals wij die vragen stellen bij wat er allemaal gebeurt in de wereld.

We moeten juist bij elkaar blijven komen om met elkaar te delen. We delen onze mooie verhalen van de vakantie, maar we delen ook onze zorgen. En door te delen met elkaar vinden we ook troost bij elkaar. En tegelijkertijd voelen we ons sterker wanneer we samen delen. We staan er niet langer alleen voor. Maar ook wordt onze stem samen sterker. Alleen kunnen we het niet opnemen tegen de grote machten en krachten in de wereld, maar wanneer we samen zijn, dan hebben we een stem waarnaar geluisterd moet worden.
Daarom blijven we bidden en blijven we samen delen, ons geloof, onze vragen en ons leven, zodat die grote machten en krachten niet de overhand krijgen.